Αγχώδης Διαταραχή
Το άγχος είναι μια δυσάρεστη κατάσταση όπως ο θυμός και η θλίψη, με τη διαφορά ότι συνδέεται με τον κίνδυνο.
Μοιάζει με τη φοβία ως προς τον τρόπο που εκφράζεται. Η βασική τους διαφορά είναι ότι στη φοβία
απειλούμαστε από κάτι συγκεκριμένο (αντικείμενο, ζώο..) ενώ στο άγχος δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε με
ακρίβεια.
Οι Αγχώδεις Διαταραχές παρουσιάζουν χαρακτηριστικά όπως ο υπερβολικός φόβος και το άγχος και σχετίζονται με τις διαταραχές της συμπεριφοράς.
Ο φόβος είναι η συναισθηματική απάντηση στη πραγματική ή αντιληπτή επικείμενη απειλή, ενώ το άγχος είναι η προσπάθεια για πρόβλεψη των μελλοντικών απειλών.
Ο φόβος πιο συχνά συνδέεται με εξάρσεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος, το οποίο προκαλεί αναγκαία
διέγερση για μάχη ή φυγή.
Το άγχος συνδέεται άμεσα με την ένταση των μυών και την επαγρύπνηση για προετοιμασία απέναντι σε μελλοντικό κίνδυνο,
ενώ το άτομο είναι επιφυλακτικό και έχει αποφευκτή συμπεριφορά.
Οι Αγχώδεις Διαταραχές ως κινητήρια δύναμη έχουν την παθολογική μορφή του άγχους και την παρουσία του φόβου.
Υπάρχουν πολλές μορφές Αγχωδών Διαταραχών με κυριότερες τις εξής:
- Διαταραχές πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία
- Φοβίες
- Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή
- Διαταραχή μετά από τραυματικό στρες
- Διαταραχή μετά από οξύ στρες
- Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή
- Αγχώδης Διαταραχή οφειλόμενη σε γενική ιατρική κατάσταση
- Αγχώδης Διαταραχή προκαλούμενη από ουσίες
- Αγχώδης Διαταραχή μη προσδιοριζόμενη αλλιώς.
Χωρίζονται στις παραπάνω κατηγορίες με βάση την αιτία που τις προκαλεί, την έντονη παρουσία άγχους, τον στρεσογόνο δηλαδή παράγοντα.
Οι άνθρωποι με Αγχώδεις Διαταραχές δυσκολεύονται στα καθημερινά τους καθήκοντα.
Ένα στα τέσσερα άτομα θα βιώσει μια Αγχώδη Διαταραχή στη διάρκεια της ζωής του.
Λόγω του ότι το αίσθημα άγχους είναι κάτι κοινό, είναι σημαντικό να μπορούμε να διαχωρίσουμε το φυσιολογικό άγχος για μια κατάσταση από τα συμπτώματα μιας Αγχώδους Διαταραχής.
Οι Αγχώδεις Διαταραχές προσβάλλουν άτομα ανεξαρτήτως ηλικίας, με ένα μεγαλύτερο ποσοστό σε άτομα πάνω των 20 ετών.
Σημαντικός παράγοντας για τη διάγνωση της Αγχώδους Διαταραχής είναι η έγκαιρη διαπίστωση της ύπαρξής της με τη βοήθεια ειδικού, για τον διαχωρισμό της από μια παθολογική ασθένεια και η ανάπτυξη της ικανότητας διαχείρισής της.
Οι οργανικές εκδηλώσεις του άγχους περιλαμβάνουν δύσπνοια, αίσθημα κόμπου στον λαιμό, πόνο στο στήθος, πονοκέφαλο, αίσθημα παλμών, δυσκαταποσία, κρύα και υγρά χέρια, ναυτία, ανορεξία, ξηροστομία, αϋπνία, διάρροια, συχνοουρία, ζάλη, εφίδρωση, τρέμουλο, αδυναμία, μυϊκή τάση, κόπωση, παραισθήσεις, κοιλιακά άλγη, σφίξιμο των δοντιών, διαταραχές εμμήνου ρύσεως.
Οι ψυχολογικές εκδηλώσεις του άγχους περιλαμβάνουν ανησυχία, ανυπομονησία, νευρικότητα, διάσπαση προσοχής, δυσκολία στη συγκέντρωση και στη μνήμη, αίσθημα μειωμένης αντιληπτικής ικανότητας.
Η ψυχοσωματική θεραπεία βοηθάει τα άτομα να μάθουν νέους τρόπους διαχείρισης και επίλυσης των προβλημάτων τους, καθώς αποκτούν βαθύτερη κατανόηση της κατάστασής τους αλλά και των περιστάσεων.
Επίσης, μαθαίνουν να θέτουν ρεαλιστικούς στόχους, να αναγνωρίζουν και να αλλάζουν συμπεριφορές ή σκέψεις που έχουν αρνητικές επιδράσεις στη ζωή τους.
Τέλος, η εξάσκηση στις τεχνικές χαλάρωσης βοηθάει στη νευροορμονική ρύθμιση και οδηγεί στη βελτίωση των ψυχοσωματικών εκδηλώσεων.